Dit zijn de mensen die zich niet laten afschrikken door azijn zeikers of spoken en beren. Dit zijn de mensen die nu het verschil maken voor de toekomst.
Mensen zijn de motor van de verandering. Door het geloof dat het anders kan en hiernaar te handelen, worden ruimte en tijd in beweging gebracht. Dit zijn de mensen die zich niet laten afschrikken door azijn zeikers of spoken en beren. Zij laten zich niet stoppen door, het is te moeilijk, dat gaan ze nooit doen, het is te duur of op deze manier verdienen we al eeuwen ons geld. Dit zijn de mensen die nu het verschil maken voor de toekomst.
In samenwerking met journalist, filmmaker en uitgever Serge Ligtenberg gaat vanaf deze maand een serie in première over deze circulaire koplopers. Op een geheel eigentijdse wijze wordt de waarom van deze inspirerende mensen in beeld gebracht. Wie zijn ze, wat drijft ze, wat doen ze, de up side, de down side en de lessons learned. Iedere maand wordt een interview gepubliceerd die te volgen is via de TRIBOO website of de nieuwsbrief. We delen onze kennis! Iedereen kan ideeën opdoen en zelf in beweging komen. Samen gaan we de circulaire economie tot een werkelijkheid maken en realiseren we de afvalloze maatschappij.
Mooie dingen creëren, met een bevlogen groep mensen en dichtbij de natuur. Dat is misschien wel wat mij het meest drijft. Als het even kan ben ik buiten en geniet ik van de natuur en de aanwezigheid van dieren.
Eerst wilde ik architect worden, mooie gebouwen creëren. Tijdens mijn stage bleek het realiseren van iets moois en deel uitmaken van een team die, onderweg al die complexe en minder complexe vraagstukken van de realisatie oploste, een nog mooiere uitdaging. Veelal buiten, de bouw beleven en het ruiken van beton, hout, staal, specie, ik kan er nog steeds van genieten.
Dat met elkaar iets moois maken, het vakmanschap en telkens in een andere teamsamenstelling, is heel mooi. Zo begon ik ooit als werkvoorbereider en dacht ik mee over andere details, die uitvoeringstechnisch handiger waren en toch pasten bij het gewenste beeld. Naarmate je dan doorgroeit naar projectleider van kleine tot hele grote projecten en daarna in managementfuncties belandt, kan je aan de voorkant steeds meer invloed uitoefenen als je je maar blijft verbazen over keuzes groot en klein en daar met elkaar over in gesprek gaat.
Hoezeer ik hou van de bouw als ambacht en als vak, toch hekel ik het alsmaar gewoon met oogkleppen op volgens oude systemen doorgaan. Terwijl er allang nieuwe inzichten zijn. Dat kan echt niet langer zo door gaan. Grondstoffen die opraken, hoge CO2 uitstoot, volumes creëren met onverantwoorde samenstelling van materialen die, als je het grote geheel beschouwt, wellicht helemaal niet meer nodig zijn. We moeten los komen van deze oude systemen.
Het klakkeloos weggooien van ongebruikte, veelal overgebleven, bouwmaterialen heeft me van meet af aan verbaasd. Prachtige materialen zomaar in de bouw en sloopcontainer. Zo ongelofelijk zonde en een kansendenker, blijft daarover nadenken. Gedurende mijn loopbaan heb ik mij altijd bezig gehouden met afval. Of het nu gaat over afvalscheiding, verminderen van afval in de keten, een plan om ongebruikte bouwmaterialen in een soort marktplaatsomgeving bij de materieeldienst onderbrengen, ik was altijd van de partij. Ongemerkt maakte ik vaak deel uit van groepen mensen die zich sterk wilde maken om meer en meer te denken vanuit grondstoffen.
Vanuit mijn bedrijf Ertoedoen kreeg ik in 2017 een opdracht om klachten te verminderen bij Bouwonderneming Trebbe. Bij het opstellen van het ondernemingsplan van de afdeling Service hebben we onszelf gedwongen om na te denken wat de afdeling zou gaan doen als er geen klachten meer zouden zijn. Een logisch vervolg op de realisatie is het beheer van grondstoffen. Vanuit die gedachte mochten we met elkaar de kantine, die toch al zou worden uitgevoerd, realiseren als circulaire kantine. TRIBOO heeft ons op het spoor gezet van de modulair opgebouwde ruimte en circulaire inrichting. Zonder het gebruik van lijmen en schroeven is de ruimte zo weer te verplaatsen en kan elk uniek onderdeel tegen het eind van de levensduur eenvoudig weer teruggebracht worden tot bruikbare grondstof. Het is echt mooi geworden. Een omgeving die inspireert, aanzet tot anders denken, andersoortige gesprekken en anders met elkaar omgaan.
Ik ben er van overtuigd dat mooie dingen of het nu een gebouw, een meubelstuk, muziek, een foto, een mooie tekst, een mooi gebaar, oprecht mooi, altijd leidt tot verbinding en de kern van (samen)zijn. En als bedrijfstak hebben we dat in mijn ogen nodig. Dat gecombineerd met de kracht die de bouw tijdens deze coronacrisis heeft getoond, bewijst dat de bouw ook deze omwenteling aan kan.
.jpg)
